شهادت امام علی (ع)

 مام فلک فتاده در انبوه ماتم است

یا مهر و ماه را گذر از هاله غم است

در دامن تراب ز فرق ابو تراب

در جوشش است خون و خروشنده چون یم است

جبریل بانگ «قد قتل» از عرش داده سر

روح‏القدس به مرغ شباهنگ همدم است

خورشید دین به بستر خون آرمیده است

یا آفتاب غرقه در امواج ماتم است

گوید «قسم به دوست که از غم رها شدم»

مردی که دولت دو جهانش مسلم است

بر نان و شیر، شیر خدا لب نمی‏زند

چشمش به سوی قاتل خود ابن ملجم است

یا رب ز خون او شده محراب لاله گون

یا ز اشک چشم اشرف اولاد آدم است

تنها نه ساکنان زمینند نوحه‏گر

گر زین الم به سوگ نشیند فلک کم است